HISTORIA RASY
Koty brytyjskie przybyły na Wyspy Brytyjskie ze starożytnego Egiptu. Rzymscy legioniści, podbijając kolejne kraje europejskie, dotarli na Wyspy, a wraz z nimi przybyły koty, których głównym zadaniem było polowanie na gryzonie i ochrona zapasów żywności. Ponieważ były świetnymi łowcami, doskonale wywiązywały się z tego zadania. Szybko się zadomowiły w nowym środowisku i dały początek nowej rasie – kota brytyjskiego. Koty pozbawione możliwości przedostania się na ląd europejski nie krzyżowały się z innymi, zachowując czystość swojej rasy.
Ze względu na chłodniejszy klimat, wytworzyły podszerstek, którego nie potrzebowały w ojczystym Egipcie i Rzymie. Podszerstek to krótki włos, który znajduje się pod zewnętrznym włosem okrywowym, jest wodoodporny i chroni koty przez zimnem. Dzięki tym zmianom futro kotów brytyjskich stało się mięciutkie i pluszowe w dotyku.
Zły okres dla kotów nadszedł w XX wieku. W czasie obu wojen prawie wyginęły. Po 1945 roku rasę odtworzono, ale z braku odpowiedniej liczby przedstawicieli zdolnych do rozmnażania się zaczęto ją krzyżować z innymi rasami, przez co kot brytyjski zmienił nieco wygląd. Obecnie ma większą głowę, krótszy nos, szersze policzki, bardziej krępy korpus, a przede wszystkim różną kolorystykę.
W Polsce pierwsza krótkowłosa kotka rasy brytyjskiej pojawiła się w 1992 roku.
CHARAKTER
Zwierzęta tej rasy nie są wielkimi pieszczochami. Jeśli jednak mają ochotę na przytulanie i głaskanie, same dadzą o tym znać właścicielowi. Nigdy nie bywają natrętne, zachowują dystans i raczej nie przepadają za noszeniem na rękach, ale z drugiej strony są bardzo przyjacielskie, potrzebują bliskości ludzi i szybko się do nich przywiązują. Zwykle wybierają jednego domownika, którego obdarzają szczególnymi względami.
Mają silny charakter, ale jednocześnie są zrównoważone i bardzo inteligentne. Młode kociaki lubią dokazywać i bawić się, z czasem zamiłowanie do psot mija, ale nawet dorosły kot jest bardzo sprawny, pełen energii i aktywny. Koty te bez problemu tolerują inne zwierzęta, mogą mieszkać zarówno na dużej, jak i małej powierzchni.
Starsze koty najlepiej czują się w ciszy i spokoju. Lubią patrzeć przez okno i wygrzewać się w promieniach słonecznych. Z dystansu obserwują życie rodzinne.
WYGLĄD I WAGA
Rasa ta zaliczana jest do kotów średnich lub dużych. Dorosłe koty ważą od 3,5 do 9 kg, przy czym samice są zwykle lżejsze. Koty brytyjskie są muskularne i przysadziste, mają dużą, szeroką głowę, z wyraźnie zarysowanym czołem pokrytym sztywnym włosem nadającym dodatkową wypukłość. Uszy średniej wielkości o zaokrąglonych końcach, nosy krótkie i szerokie. Oczy są duże i okrągłe, szeroko rozstawione. Ich barwa uzależniona jest od kolorystki włosa: u odmiany białej – są zwykle pomarańczowe, niebieskie lub różnobarwne; u szynszylowej i cieniowanej – szmaragdowe lub niebieskozielone; u odmiany colorpoint – niebieskie. Szyja kotów brytyjskich jest krótka i silna, tułów muskularny i krępy z krótkimi mocnymi kończynami. Futro kotów jest krótkie, bardzo gęste i lekko odstające od ciała. Może mieć aż 150 odmian kolorystycznych: jednobarwną (niebieska, czarna, ruda, biała, czekoladowa, liliowa, kremowa), dwubarwną, pręgowaną, szylkretową, szynszylową, srebrzystą cieniowaną lub pręgowaną, dymną oraz colorpoint.
Dzięki gęstemu i bardzo miłemu w dotyku futerku koty brytyjskie porównywane są do pluszowych misiów. W warunkach domowych żyją bardzo długo i dożywają często 18–20 lat.